poniedziałek, 8 grudnia 2008

Ostrożnie , pożądanie( Se jie; Lust Caution)


Akcja : Szanghaj, 1938-1942
Fabuła: trwa japońska okupacja ; agentka ruchu oporu dostaje zlecenie uwiedzenia wpływowego kolaboranta i "wystawienia" go na cel zamachowcom. W tym celu przyjmuje drugą tożsamość, wyrafinowanej pani Mak. Za igranie z własnymi uczuciami przyjdzie jej zapłacić najwyższą cenę.
Pożądanie jest głównym motywem filmu. Ang Lee ukazał je jako siłę niszczącą, ale i oczyszczającą, zdzierającą maski codzienności, zdolną wyzwalać pokłady uczuć i pragnień, z których istnienia nie zdawaliśmy sobie dotąd sprawy.
Pewne kontrowersje wywołały odważne sceny erotyczne, których w filmie jest całkiem sporo. Zarzucono nawet reżyserowi epatowanie seksem w formie ocierającej się już o pornografię. Chyba jednak na wyrost. Stylistycznie daleko mu do naturalizmu, choćby " Intymności"
Patrice'a Chereau. Zbliżenia kochanków są wysmakowane, ale przede wszystkim niosą ze sobą ogromny ładunek emocjonalny. Łóżko staje sie jedynym miejscem, w którym bohaterowie mogą wyrazić siebie, oddać się całkowicie osobie, która w ponurej , wojennej rzeczywistości jest dla drugiej śmiertelnym zagrożeniem.
Kolejne zbliżenia obrazują ewolucję, jaka zachodzi w niełatwym związku Wong i pana Yee. Od brutalności pierwszego stosunku, bliskiego gwałtu i nasyconego pragnieniem zachowania pozycji oprawcy aż do wymownego, niemalże czułego scalenia w miłosnym uścisku, który w pewnym momencie przypomina symbol yin yang. Kulminacyjna scena w japońskiej herbaciarni jest już wolna od akcentów seksualnych; pani Mak śpiewa dla swego kochanka rzewną pieśń miłosną, a atmosfera jest ciężka od niewypowiedzianych słów. Obrazuje dobitnie czym mogliby stać się dla siebie ,gdyby nie przewrotność losu i historii, które złączyły ich każąc jednocześnie odgrywać wobec siebie wrogów.
Bohaterowie : Wei Tang i Tony Leung stworzyli rewelacyjny duet . Dawno nie widziałam w kinie tak silnej chemii, jaką ta dwójka potrafiła wykreować na ekranie. On zrywa ze swoim dotychczasowym emploi czarującego amanta, ona debiutuje tworząc wyrazistą i porywającą postać dziewczyny o podwójnym obliczu.
Pan Yee jest małomównym , przeciętnym mężczyzną w średnim wieku. Od samego początku otacza go złowroga aura władzy nad ludzkim życiem, którą wykorzystuje z całą bezwzględnością systemu, któremu służy.
Z żoną łączą go stosunki niemalże służbowe; pnie się po szczeblach kariery płacąc wysoką cenę nieustannego strachu i samotności.
Wong jest postacią jeszcze bardziej złożoną. Właściwie mamy do czynienia z dwiema rożnymi osobami: skromną studentką i wyrafinowaną panią Mak. Granie tej ostatniej jest dla Wong rodzajem odskoczni, wyzwolenia z odpychającej prozy życia. Podwójna tożsamość odpowiada tej miłośniczce kina i zdolnej aktorce, która iluzję teatru i filmu przenosi na płaszczyznę realnego życia. Paradoksalnie jednak maska, za którą się schowała wymusi na niej odkrycie swojego prawdziwego ja, które ostatecznie zwycięży ideologię, gry polityczne , a nawet strach przed śmiercią.
Kostiumy: intrygujące połączenie zachodu ze wschodem; moda w ogólnym planie niby uniwersalna, wpisująca się w trendy charakterystyczne dla okresu lat 40 XX wieku, a jednocześnie mocno zakorzeniona w tradycji azjatyckiej. To połączenie nie razi, nie sprawia wrażenia wymuszonego i nienaturalnego. Wprost przeciwnie, tworzy nową jakość, która z powodzeniem wpisuje się w charakter Szanghaju, miasta wielu nacji i kultur.
Tło historyczne: wojna chińsko- japońska , toczona od 7 lipca 1937 do 9 września 1945 pochłonęła niemalże 5 mln ofiar. U źródeł konfliktu leżała walka o dominację w rejonie wschodniej Azji. Japonia, pod pretekstem wyzwolenia Azji spod wpływów europejskich dążyła do podporządkowania i zagarnięcia nowych terytoriów. 8 lipca 1937 japońskie wojska sprowokowały bitwę o most Lugou, która zapoczątkowała wojnę. W konsekwencji Japończycy zajęli Szanghaj, Nankin i Szansi.
Ocena : 5/5
Linki:
http://ostroznie.pozadanie.filmweb.pl/





niedziela, 16 listopada 2008

Titanic








Akcja: 1912 r.
Fabuła: widowiskowa rekonstrukcja zatonięcia brytyjskiego transatlantyku w czasie jego dziewiczego rejsu z Southampton do Nowego Jorku. Tłem opowieści jest historia tragicznej miłości dziewczyny z wyższych sfer i ubogiego malarza.
Przebój kasowy lat 90 połączył dwa , skrajnie odmienne stylistycznie gatunki filmowe: film katastroficzny i melodramat. Karkołomne przedsięwzięcie odniosło jednak spektakularny sukces, zgarniając 11 statuetek Amerykańskiej Akademii Filmowej. Efekty specjalne robią wrażenie nawet dzisiaj, co w epoce Matrixa , czy Władcy Pierścienia, świadczy o sporej klasie.
Historia miłosna jest obowiązkowo ckliwa i złożona z klisz fabularnych, choć jako nastolatka poświęciłam jej cały album wycinków prasowych.
Bohaterowie: melodramaty są wbrew pozorom gatunkiem filmowym niezwykle wymagającym. Dobra historia miłosna musi znać proporcje; dramat powinien równoważyć sentymentalizm i akcenty romantyczne; humor jest pożądany, ale w umiarkowanych ilościach, gdyż jego nadmiar zamieni delikatny uśmiech w rechot, a melodramat w prostacką komedię romantyczną. Największe wyzwanie stanowi natomiast dla aktorów. Łatwo się tu zbłaźnić, rysunek postaci jest zazwyczaj płaski, zaś akcentowanie romantycznych przeżyć nie pozwala na pogłębienie psychologicznej strony bohaterów.
Kate Winslet i Leonardo DiCaprio stworzyli wspaniały duet. Titanic wywindował ich kariery, ale nie zdołał też zaszufladkować . Oboje zagrali później wiele różnych, lepszych ról, co nie oznacza oczywiście, że gry w filmie Camerona powinni się wstydzić. Na ekranie urzekają młodzieńczą pasją i żywiołowością.
Kostiumy: wspaniałe; zgodne z realiami historycznymi , a więc niezwykle wystawne, wierne stylistyce XIX wieku, ale noszące zapowiedź rewolucji lat 20, kiedy to desperackie pragnienie wolności wyrażane przez bohaterkę filmu, znajdzie potwierdzenie w modzie i stylu.
Tło historyczne: Titanic był jednym z trzech liniowców typu Olympic. Wyrażał typowe dla początku XX wieku zachłyśnięcie się możliwościami techniki. Miał w zamierzeniach być największym i najbardziej luksusowym statkiem na świecie . Zderzenie z górą lodową położyło kres tym planom, majestatyczny Titanic poszedł na dno. Liczba ofiar była przytłaczająca: z 2228 pasażerów zginęło 1523, przeżyło tylko 705. Tego tragicznego bilansu można było uniknąć. Zabrakło jednak wyobraźni: mała liczba szalup ratunkowych; archaiczne przepisy o wymogu oddzielenia pasażerów klasy trzeciej od reszty, wreszcie nadmierna prędkość.
Katastrofa odbiła się szerokim echem na całym świecie. Pod jej wpływem zmieniono przepisy dotyczące bezpieczeństwa; upowszechniono także sygnał SOS.
Ocena: 4/5
Linki:
http://titanic.filmweb.pl/





















środa, 12 listopada 2008

Targowisko próżności (Vanity fair)


Akcja: Anglia, 1815 r.
Fabuła: historia Becky Sharp i jej mozolnej drogi ku wyższym sferom. Urodzona jako córka malarza i francuskiej chórzystki, Becky znajduje się w dolnych rejonach angielskiego społeczeństwa początku XIX wieku. Inteligentna i wyrachowana wkrada sie w łaski rodziny swej przyjaciółki z pensji, Amelii Sedley. Kiedy plan usidlenia jej bogatego brata ponosi klęskę Becky znajduje swe przeznaczenie w majątku Crawleyów, gdzie zatrudnia się jako guwernantka. Jej ciekawa osobowość i zalety towarzyskie pozyskują przychylność niezwykle zamożnej Matildy Crawley. Inne walory Becky odkrywa też spadkobierca fortuny, Rawdon Crawley, który w sekrecie poślubia ukochaną. Wydziedziczony przez oburzoną ciotkę , Rawdon wyrusza na wojnę, a jego ambitna żona obmyśla strategię dostania się w kręgi londyńskiej socjety.
Będący adaptacją powieści Williama Thackeraya , film Miry Nair sporo traci w porównaniu do literackiego pierwowzoru. Oryginalnie " Vanity fair" było ciętą satyrą na społeczeństwo angielskie czasów wojen napoleońskich. Na ekranie złagodzono akcenty parodystyczne, uszlachetniając przy okazji główną bohaterkę. Moim zdaniem, zupełnie niepotrzebnie. Powieściowa Becky jest nieco przerysowaną zołzą: nadmiernie ambitną, drapieżną, nieczułą dla męża i okrutną dla własnego syna , ale przy tym piekielnie inteligentną i dowcipną. Idealny materiał na bohaterkę filmową. Tymczasem Becky , jaka wyłania nam się podczas seansu to mdła, pospolita karierowiczka. Ciężko ją potępić, ale i trudno współczuć.
Bohaterowie: cała galeria ciekawych typów; wiecznie walcząca z losem i pochodzeniem Becky grana , jak na mój gust, nieco zbyt melodramatycznie przez Reese Witherspoon; intrygujący markiz Steyne w rewelacyjnej interpretacji Gabriela Byrne'a; mimoza wcielona , czyli Amelia, odgrywana przez Romolę Garai; poczciwy Rawdon Crawley w wykonaniu Jamesa Purefoy; wreszcie Matilda " mówię jedno, myślę drugie" Crawley grana przez niezawodną Eileen Atkins.
Kostiumy: miłe dla oka, choć nie powalają; podobał mi się styl Becky , gdy wkracza triumfalnie na salony. Jest w nim trochę prowokacji, a nawet wulgarności , co potwierdza zachwyt panów z jednej strony, a pogardę ich mniej efektownych żon z drugiej.
Tło historyczne: wielki nieobecny wielu produkcji kostiumowych spod znaku regencji, wojny napoleońskie, w Vanity fair odzyskują należne miejsce. Konkretnie w postaci jednej , za to niezwykle znaczącej i symbolicznej, bitwy. Bitwy pod Waterloo. Rozegrana 18 czerwca 1815 r. , była ostatnią szansą Napoleona na odzyskanie władzy. Armia francuska starła się z wojskami koalicji, dowodzonymi przez Wellingtona i Blüchera, ponosząc sromotną klęskę. Widmo powrotu cesarza , który pogrążył niemal cała Europę w wojnie, zostało oddalone. Bitwa pod Waterloo legła u podstaw nowego porządku, ustalonego na Kongresie Wiedeńskim, a który określił charakter państw europejskich na kolejne sto lat.
Ocena: 3/5
Linki:
http://www.vanityfairmovie.com/





















poniedziałek, 10 listopada 2008

Żony i córki ( Wives & Daughters)

Akcja: Anglia, 1830 r.
Fabuła: uporządkowane życie Molly Gibson ulega zachwianiu z chwilą, gdy ojciec po kilku latach wdowieństwa postanawia ponownie się ożenić. Dobre intencje pana Gibsona, jak to zwykle w życiu bywa, odniosą skutek przeciwny do zamierzonego. Jego wybranka okaże się fatalną matką dla własnej, rodzonej córki z poprzedniego małżeństwa; dla swej przybranej zaś stanie się przysłowiowym złym duchem.
Film traktuje przede wszystkim o dojrzewaniu Molly. Z naiwnej, niezgrabnej dziewczyny, przeistacza się w świadomą własnych pragnień, atrakcyjną kobietę.
Bohaterowie: filmy kostiumowe spod znaku BBC to już uznana na świecie marka. Świetnie napisane, nakręcone w pięknych plenerach angielskiej wsi, trzymające się wiernie atmosfery epoki, a przede wszystkim znakomicie zagrane.
Strzałem w dziesiątkę było obsadzenie w głównej roli Justine Wadell. Aktorka ta, co potwierdza zresztą jej dorobek artystyczny , jest stworzona do grania w kostiumie. Molly w jej wykonaniu to wdzięczne połączenie niewinności i dobroci z niezależnością intelektualną , której daje wyraz swym zainteresowaniem nauką. Na pierwszy rzut oka wydaje się być typowym dla tego okresu podlotkiem, "gąską", jak nazywa ją czule ojciec. Molly nie jest jednak konwencjonalna.
Inną ciekawą postacią jest jej siostra przyrodnia, Cynthia, osóbka wielkiej urody i małego charakteru. W filmie przypadła jej rola modliszki, zwodzącej mężczyzn obietnicą miłości, której nie potrafi odczuwać. Ten aspekt jej osobowości nie przeszkadza zresztą odczuwać do niej sympatii. Jej niestałość nie ma nic z wyrachowania, jest raczej objawem głębokiego zranienia emocjonalnego, którego przebłyski mamy okazję zobaczyć , gdy opowiada o porzuceniu jej w dzieciństwie przez matkę.
Najbardziej zabawnymi bohaterami są dziedzic Hamley grany przez Michael'a Gambona i Hiacynta Gibson w wykonaniu Francesci Annis. O ile jednak w pierwszym przypadku jest to śmiech serdeczny , w drugim brzmi raczej niedowierzanie, że ktoś może być tak głupi i pretensjonalny. Trudno powiedzieć o niej coś pozytywnego. Egzaltowana snobka, nieczuła matka, przeliczająca śmierć innych na własna korzyść.
Kostiumy: bardzo efektowne; zawsze kojarzyłam ten okres w modzie jako brzydki, po lekkości i wyrafinowaniu czasów regencji nastały szerokie spódnice, karykaturalne bufiaste rękawy, pantalony wystające spod sukien i loki na skroniach. Po tym filmie zmieniłam zdanie. Stroje , szczególnie Cynthii i lady Harriet, obudziły we mnie tęsknotę za modą z przeszłości.
Tło historyczne: akcja filmu rozgrywa się tuż przed uchwaleniem tzw. First Reform Bill z 1832, aktu zmieniającego zasady prawa wyborczego, a w konsekwencji i relacje społeczne. Prawo do głosowania zostało rozszerzone na wszystkich obywateli, których roczny dochód wynosił ponad 10 funtów ( czyli ok. 1/6 społeczeństwa). Wyeliminowano także tzw. zgniłe miasteczka, czyli wyludnione osady, mające swoją reprezentację w parlamencie. Uderzyło to przede wszystkim w arystokrację i bogate ziemiaństwo, które dominowały dotąd na scenie politycznej.
Dokonujące się zmiany społeczne są zasygnalizowane w filmie za pomocą dwóch możnych rodzin: Hamleyów i Cumnorów. Reprezentują oni odchodzący powoli w przeszłość feudalny porządek.
Hamley, szczycący się wielowiekową historią rodu gardzi lordem Cumnor, którego rodzina osiadła w hrabstwie zaledwie dwa wieki temu. Jego syn , ze swym entuzjazmem dla nauki i otwartym umysłem reprezentuje już zupełnie inny świat.
Ocena: 5/5
Linki:
http://www.imdb.com/title/tt0215364/



Dziewczęca Molly w typowej dla siebie, skromnej sukience


Kolacja u Hamleyów. Molly stara się być elegancka

Na ślubie ojca

Molly przeistacza się w damę


Molly w przepieknej sukni balowej

Triumfalny wieczór- Roger Hamley jest pod wrażeniem


Hiacynta


Panna młoda

Czasem mniej znaczy więcej

Cynthia w swoim żywiole

Gorsety i halki

Matka i córka

Światowy wdzięk

Strój podróżny

Ekstrawagancka fryzura niebanalnej lady Harriet

Druhny

Lady Harriet jak zawsze oryginalna

Strój poranny

Amazonka

Lady Harriet triumfuje nad bratem